RELIKWIARZ

Szkatułka (Relikwiarz św. Korduli) wykonana z poroża łosia oraz drewna została ozdobiona ornamentyką w stylu Mammen, przedstawiającą splecione motywy zwierzęce i roślinne.Ornament plastyczny w postaci głów smoków odlanych z brązu. Wykonany prawdopodobnie w Lund (Szwecja) ok. 1000r. Zdjęcie przedstawia dokładną replikę. Orginał zaginął lub został zniszczony podczas II wojny światowej.Do 1945 przechowywany był w skarbcu katedry w Kamieniu Pomorskim. Kopia na ekspozycji stałej w Państwowym Muzeum Archeologicznym w Warszawie.

Relikwiarz przyjęło się datować na ok. 1000 rok i określać jako import skandynawski. Powstał zapewne w jednym z warsztatów w Lund na południu Szwecji. Zdaniem badaczki średniowiecznych relikwiarzy prof. Kingi Szczepkowskiej-Naliwajek, na proweniencję szwedzką wskazuje typ dekoracji, charakterystyczny dla sztuki skandynawskiej przełomu X i XI w. Pewne cechy pokrewne zdradza inny relikwiarz powstały na terenie Szwecji ok. 2. połowy X w., pochodzacy ze skarbca katedry w Bambergu, a przechowywany w muzeum w Monachium. W obecnym stanie badań nie wiadomo dokładnie kiedy relikwiarz trafił do skarbca katedry, ale wiadomo, że był tam przechowywany od co najmniej XV w., co potwierdzają stare inwentarze kościelne z 1499 roku oraz te późniejsze: z roku 1535 oraz 1792. Można zatem przyjąć, że historia tego obiektu zwiaząna jest z katedrą kamieniecką. Interesujący nas relikwiarz posiadał formę skrzynki czy szkatuły o owalnym kształcie i wymiarach: długość 55 cm., szerokość 34 cm. i wysokość 29 cm. Dwadzieścia dwie plakiety nałożone na drewniany korpus wykonane zostały z kości - poroża łosia lub zęba mamuta. Owe plakiety rogowe nieznany artysta w całości wypełnił reliefem złożonym z drobnych ornamentów zoomorficznych, które składały się "z przedstawień zwierząt, istot dwu- i czteronożnych, stworzeń o ciele węża i głowie psa, lwów z podniesionymi przednimi łapami i ogonem przechodzącym w ornament roślinny, istot o ciele lwa i ludzkiej głowie, ptaków drapieżnych, przypominających orła, masek ludzkich oraz plecionki." Te rogowe płytki spinała taśma wykonana ze złoconej miedzi Miejsca przecinania się taśm na wieku skrzynki zaznaczone zostały dekoracją w formie plastycznych głów zwierząt. Na bokach krótszych umieszczone były paszcze wilka, a na bokach dłuższych głowy psów oraz trudnych do bliższego określenia ptaków
drapieżnych. Ponadto wieko relikwiarza posiadało ruchomą płytę, którą można było usunąć w celu obejrzenia zawartości. trudno obecnie określić pierwotne przeznaczenie tego obiektu nie znając go z autopsji. Szkatuła mogła zostać wytworzona do przechowywania cennych przedmiotów, jak np. biżuterii, a dopiero później zaadaptowano ją na relikwiarz. Ta teza wydaje się słuszna, biorąc pod uwagę fakt, że relikwie św. Korduli odkryto w XIII w., a ich translacji dokonał w roku 1278 św. Albert Wielki. Prawdopodobnie relikwiarz przebywał w Kamieniu aż do  1943 roku.